بررسی میزان شیوع و عوامل خطر درای ساکت به دنبال جراحی دندان مولر سوم نهفته ماندیبل در بیماران مراجعه کننده به کلینیک جراحی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 90-91

چکیده مقدمه: آلوئولار استئیت یا درای ساکت شایعترین عارضه پس از جراحی دندان عقل نهفته می باشد. ریسک فاکتور های زیادی همچون جنسیت، سن، میزان تروما حین جراحی، سختی جراحی، شستشوی ناکافی، عفونت، مصرف سیگار و قرص های ضد بارداری برای این عارضه مطرح شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع و عوامل موثر در شیوع آلوئولار استئیت در بیماران مراجعه کننده به کلینیک جراحی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی مشهد پس از جراحی دندان عقل نهفته بود. مواد و روش: 189 بیمار به منظور جراحی 256 دندان در این مطالعه شرکت نمودند. چک لیستی شامل دو قسمت طراحی شد: در قسمت اول اطلاعات دموگرافیک همراه با وضعیت مصرف سیگار، قرص های ضد بارداری، بیماری سیستمیک و مصرف آنتی بیوتیک پیش از جراحی ثبت گردید. در قسمت دوم اطلاعات مربوط به دشواری جراحی بر مبنای رادیوگرافی و درک جراح پس از جراحی، مدت زمان جراحی، تعداد کارپول های بی حسی و نیز مواردی که دچار آلوئولار استئیت شده بودند ثبت گردید. داده ها به صورت توصیفی بیان شده و با استفاده از آزمون کای دو مورد آنالیز آماری با فاصله اطمینان 95% قرار گرفت. نتایج: شیوع آلوئولار استئیت در این مطالعه برابر 19.14% بدست آمد. سن، جنسیت، بیماری سیستمیک و مصرف آنتی بیوتیک پیش از جراحی ارتباط معناداری با شیوع آلوئولار استئیت نداشتند (p-value > 0.05). با این حال ارتباط معناداری میان مصرف سیگار، قرص های ضد بارداری، سختی جراحی از نظر رادیوگرافی و درک جراح، طول مدت جراحی و تعداد کارپول های بی حسی با شیوع آلوئولار استئیت بدست آمد (p-value < 0.05). نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد گروه های پر خطر از لحاظ بروز آلوئولار استئیت شناسایی شده و روش های کاهش بروز آلوئولار استئیت در این افراد به کار گرفته شود.